behoort tot de Fins-Oegrische taalgroep, maar de plaats, die zij in deze groep inneemt, is niet nauwkeurig bepaald. Zij wordt over een grote uitgestrektheid gesproken en is dan ook in talrijke dialecten verdeeld, die weder tot een vijftal groepen verenigd kunnen worden: het Noors-Laps, Zweeds-Laps, Lule-Laps (Zweden), Enare-Laps (Finland) en Kola-Laps (Rusland).
Opmerkelijk rijk is het klankensysteem van deze talen. De woordenschat van de Lappen in Noord-Skandinavië heeft, van de vroegste tijden af, de invloed van het Noors en Zweeds ondergaan. Zij hebben een rijke overlevering van sagen, sprookjes en liederen. De literatuur bestaat hoofdzakelijk uit geestelijke werken; bekend is echter het door J. Turi geschreven boek Muittalus samid birra (1910; in het Duits vertaald als Das Buch des Lappen Joh. Turi, 1912).Lit.: K. B. Wiklund, Kleine lappische Chrestomathie (1894); J. Qvigstad en K. B. Wiklund, Bibliogr. d. lapp. Literatur (Mém. de la soc. Finno-ougrienne dl 13, 1899); J. en P. Turi, Lappish Texts (Kobenhavn 1918) ; J. Qvigstad, Lappiske eventyr og sagn (4 dln, Oslo 1927-1929) ; K. Nielsen, Lærebok i Lappisk (3 dln, Oslo 1926-1929); H. Grundström, Lapsk-svensktysk ordbok (Uppsala 1939); B. Colli nder, Lappische Sprachproben (Uppsala 1942).
