Nederlands psychiater (Sneek 20 Jan. 1893), studeerde medicijnen te Groningen en psychiatrie te Tübingen bij Gaupp en Kretschmer*, te Groningen bij Wiersma, te Amsterdam bij L. Bouman* en te Zürich bij Bleuler*.
In 1928 werd hij hoogleraar in de psychiatrie en experimentele psychologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam en in 1946 aan de Gemeentelijke Universiteit aldaar. De publicaties van Van der Horst geven blijk van een ongemene veelzijdigheid; naast klinisch psychiatrische onderzoekingen omvatten zij zuiver neurologisch werk. Van der Horst heeft steeds getracht modern psychologisch onderzoek aan de psychopathologie dienstbaar te maken, o.a. door zijn studies over de tijdsbeleving bij de ziekte van Korsakow*. De resultaten van zijn studies en die van zijn medewerkers op het gebied van de anthropologische phaenomenologie heeft hij neergelegd in een groots opgezet werk Anthropologische Psychiatrie (2 dln, 1945). Dit pionierswerk neemt in de gehele psychiatrische literatuur een eigen plaats in.Bibl.: Constitutietypen bij geesteszieken en gezonden, diss. Groningen (1923); Over het bewustzijn van het eigen lichaam (1924); Over de nieuwere richting in de psychologie (1925) ; Tweeërlei kenvorm in de medische wetenschap (1925); Psychopathologie en menschbeschouwing (rede, 1946).
