(of Lampert), Lat.: Lampertus Hersfeldensis, Duits kroniekschrijver (in Thüringen ca ioio - Hersfeld ca 1088), werd te Aschaffenburg— vandaar soms de aanduiding Lambert van Aschaffenburg of Schafnaburg— tot priester gewijd en was sinds 1058 Benedictijner monnik te Hersfeld. Zijn Annales, lopende van 1040 tot 1077, zijn van belang voor de Duitse geschiedenis en die van het pausdom.
De toon er van is vijandig jegens Hendrik IV en vriendelijk voor de paus; de Latijnse stijl is voortreffelijk. Lambert wordt ook beschouwd als schrijver van de Historia Hersfeldensis, van een Vila Lulli, het leven van aartsbisschop Lullus, stichter der abdij van Hersfeld, en van een Carmen de bello Saxonico.Bibl.: Annales (anoniem gedrukt Tubingae 1525 enz., herdr. d. L. F. Hesse in dl 3 en 5 van de Monumenta Germaniae historica (1839-44), Duitse vert. d. L. F. Hesse (Berlin 1855, 2de dr. d. W. Wattenbach 1883); Carmen de bello Saxonico, uitg. d. A. Pannenborg (Progr. des Gymn. Göttingen 1892); Opera omnia, recogn. O. Holder-Egger (Hannoverae 1894).
Lit.: J. Dieffenbacher, L. v. H. als Historiograph, diss. Würzburg (1890); A. Pannenborg, L. der Verfasser des Carmen de bello Saxonico (Göttingen 1889); O. Holder-Egger, Studien zu L. v. H., in Neues Archiv der Ges. f. ältere deutsche Geschichtskunde XIX (1894); A. Eigenbrodt, L. v. H. u. die neuere Quellenforschung (Cassel 1896).
