(Latijn: Crates) van Mallos, grammaticus (2de eeuw v. Chr.), tijdgenoot en tegenstander van Aristarchos, hoofd der bibliotheek te Pergamon en voornaamste vertegenwoordiger der Pergameense philologie, die meer philosofisch en algemeen beschouwend te werk ging dan de Alexandrijnse met haar tekstcritiek, zakelijke woordinterpretatie en strenge grammaticale normen; bij hun taalkundige beschouwingen gingen de Pergameense philologen uit van de anomalie, de Alexandrijnse van de analogie; Krates verklaarde Homerus vooral allegorisch.
Toen hij in 168 v. Chr. als gezant naar Rome gezonden was, hield hij daar voordrachten, waardoor hij bij de Romeinen de belangstelling voor grammatica en philologie opwekte; hij heeft daardoor op de ontwikkeling dezer studie in Rome grote invloed gehad.
