Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 28-01-2023

KOPPEN

betekenis & definitie

zijn instrumenten, die vroeger in de geneeskunde werden gebruikt ter vermindering van pijn en ontstekingsverschijnselen. De bewerking heette: koppen zetten. Men onderscheidde droge en natte of bloedige koppen.

De eerstgenoemde waren glazen halve bollen met geslepen rand. De lucht er in werd verdund door verwarmen, bijv. met een spiritusvlam, waarna men het instrument snel op de huid plaatste. Na afkoeling van de lucht in de kop ontstond dan een zuigwerking op de onderliggende weefsels, waardoor bloed naar de huid werd getrokken. Natte koppen werden gebruikt om bloed aan het lichaam te onttrekken, in het bijzonder om in de omgeving van ontstekingen de congestie te verminderen. Men bereikte dit met bloedzuigers of door toepassing van een zgn. kop-snepper. Dit was een instrumentje, waaruit, door het in werking stellen van een sterke veer, een aantal kleine mesjes naar buiten sprongen, die dan in de huid een even groot aantal kleine, sterk bloedende wonden sloegen. Het gebruik van koppen is thans verouderd.