(Land der Koerden), een niet nauwkeurig begrensd gebied in Voor-Azië. Het strekt zich ongeveer uit langs de Z.O. helling van het Armeense hoogland tot aan de Tigris van 34° tot 390 N.Br. en van 38° tot 48° O.L. v.
Gr., en beslaat ca 150 000 km2. Het land is grotendeels zeer bergachtig. Van de hellingen van het Armeense hoogland komen de zijrivieren van de Tigris. Naar de Perzische grens stroomt de Grote Tsab, evenwijdig aan de Dsjelo-dagh, breekt door het randgebergte en mondt dan uit in de Tigris. Ook de Kleine Tsab behoort nog tot Koerdistan, doch meer naar het O. gaat de landstreek over in de Perzische provincie Ardilan. Door de krachtige erosie ontstonden vele diepe rivierdalen, die het land in vele, vrijwel ontoegankelijke stukken verdelen. Een archaeïsche leisteenketen vormt de kern van de grote bergketens; naar de kant van de Tigris bestaat het land uit tertiaire formaties en tussen Eufraat en Tigris uit palaeozoïsche afzettingen. Het klimaat is droog, in de zomer zeer heet, in de winter koud. Het gebied behoort, wat de westelijke helft betreft, tot Turkije, het zuidelijk gedeelte is Syrisch, terwijl het oostelijke deel tot Perzië behoort. Ook in de Russische Sovjet-staat Azerbeidsjan is een arrondissement Koerdistan. De hoofd bevolking vormen de Koerden. Daartussen wonen Armeniërs, Turken en ook Arabieren. De Turkse en de Iraakse regering zijn begonnen het gebied te ontsluiten door wegenaanleg.W. VAN DE BUNT
Lit.: H. Binder, Au Kurdistan (Paris 1887); Rohrbach, Vom Kaukasus zum Mittelmeer (Leipzig 1903); W. A. Wigram, The Cradle of Mankind: Life in Eastern Kurdistan (London 1914); W. R. Hay, Two Years in Kurdistan. Experiences of a Politica! Officer 1918-1920 (1921); Arshah Safrastian, Kurds and Kurdistan (1948).
