Don, Spaans staatsman (Merida 26 Febr. 1781 - Madrid 24 Jan. 1847), onderscheidde zich in de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Fransen tijdens Napoleon. Hij werd lid van de Opperste Junta van Estremadura (1808) en later afgevaardigde in de Cortes te Cadiz; bovendien was hij kapitein over een vrijwilligerscorps.
Hij werd in 1814 tot 8 jaar gevangenisstraf veroordeeld (in Melilla), maar bij de revolutie van 1820 bevrijd en toen lid en voorzitter van de Cortes. Hij stelde een nieuw strafwetboek op en werd in 1823 minister van Justitie, totdat zeer spoedig de Franse legers het absolutisme in Spanje herstelden (z Ferdinand VII, koning van Spanje). Galatrava vluchtte naar Portugal en daarna naar Engeland. Na de dood van Ferdinand had het liberalisme in Spanje een nieuwe kans (z Cristinos).
In 1834 in Spanje teruggekeerd, werd Calatrava in 1836 lid van het Tribunal Supremo en vervolgens minister-president. Maar de partijen waren nog lang niet verzoend, de Carlisten-oorlog woedde hevig; reeds in 1837 moest hij wegens het officieren-oproer van Espartero het bewind neerleggen. Hij werd voor het jaar 1839 president van de Cortes en daarna president van het opperste gerechtshof.
