Engels natuurkundige (Leighlin Bridge, Carlow, Ierland, 2 Aug. 1820 Hind Head, bij Haslemere, 4 Dec. 1893), werkte in verschillende betrekkingen, tot hij van 1848 tot 1851 in Marburg studeerde. Hij was van 1853-1887 hoogleraar in de natuurkunde aan de Royal Institution te Londen, waar hij collega werd van Faraday, met wie hij zeer bevriend raakte.
Hij volgde hem op als superintendent van de Royal Institution in 1867. Hij deed onderzoekingen omtrent het diamagnetisme, de stralende warmte, de voortplanting van het geluid enz., die hij alle baseerde op de leer van het behoud van het arbeidsvermogen. In 1856 deed hij met Huxley en later alleen onderzoekingen over de gletsjers, die hij in het werk The glaciers of the Alp (1860, 2de dr. 1896) publiceerde. Belangrijk was zijn werkzaamheid als verbreider en popularisator van de nieuwe inzichten in de natuurkunde.Bibl.: On Sound (5de dr., 1883); Six Lectures on Light (2de dr., 1886); Heat, as a Mode of Motion (7de dr., 1887); On radiation (1865); Diamagnetism and Magne-crystallic Action (1870); Contributions to molecular Physics (1872); Natural Philosophy in Easy Lessons (1869); Faraday as a Discoverer (5de dr., 1894); Fragments on Science (iode dr., 1899); Hours of Exercises in the Alps (2de dr., 1899); Life and Work with Reminiscences by Friends (1894).
Tyndall-effect
Zendt men een lichtbundel door een vloeistof of door een gas, dan is deze bundel in het algemeen zichtbaar. Dit komt doordat zeer fijne stof- of neveldeeltjes het licht gedeeltelijk verstrooien (z lichtverstrooiing, straling). Dit zichtbaar worden van de lichtbundel heet Tyndall-effect. In een „optisch ledige” ruimte zijn de lichtstralen onzichtbaar.
