Engels socialistisch leider (Londen Oct. 1858- 24 Jan. 1943), was de zoon van een bankwerker en werd opgeleid in hetzelfde vak. Zijn ledige uren besteedde hij aan het lezen van geschiedkundige en staathuishoudkundige boeken; voor de socialistische leer werd hij gewonnen door een bevriend werkman, die na de Commune uit Parijs gevlucht was.
Als goed vakman verbleef hij enige tijd aan de Westkust van Afrika en gebruikte het overgespaarde geld voor een reis door Frankrijk en Duitsland om de politiek te leren kennen. Sedert 1886, toen hij het West-End-riot aanvoerde, was hij een der socialistische leiders in Engeland. In 1888 werd hij gekozen in de graafschapsraad van Londen en in 188g leidde hij de grote, succesvolle staking der havenarbeiders; sedert 1892 had hij zitting in het Lagerhuis voor het Londense kiezersdistrict Battersea (tot 1918). In 1905, toen de verkiezingen ten gunste van de liberalen uitvielen, nam hij zitting in het ministerie-Campbell-Bannerman en werd belast met de afdeling van de Local Government-Board.
Hij bleef ook lid van het ministerie-Asquith (1908). Bij het uitbreken van Wereldoorlog I in 1914 trad hij echter uit dit ministerie, naar verluidt, omdat hij zich met de door Asquith gevolgde oorlogspolitiek niet kon verenigen. Hij speelde een grote rol in de vakvereniging der metaalbewerkers, maar trad niet tot de Arbeiderspartij toe. Na 1918 bleef hij zich aan de vakverenigingen en de verbetering der arbeiderstoestanden wijden.Lit.: A. P. Grubb, John B. (1908).
