(arbeidersvakvereniging) noemt men een vereniging, die zich ten doel stelt, de economische en sociale belangen van de arbeiders in een bepaald bedrijf te behartigen en wel hoofdzakelijk tegenover de arbeiders in dat bedrijf. Voor de geschiedenis der vakverenigingen tot aan het einde van Wereldoorlog II z arbeider, arbeidersbeweging.
Er is na Wereldoorlog II bij de vakverenigingen een streven merkbaar om de huidige organisatie naar het beroep (timmerman, metselaar, enz.) te vervangen door een organisatie naar de bedrijfstak. Alle personen, die dus in een bepaalde bedrijfstak bijv. de metaalindustrie werkzaam zijn. zullen in één organisatie worden samengebracht. Dit betekent, dat in zodanige organisatie, behalve de arbeiders, ook de bazen, de technici, het kantoorpersoneel enz. zullen worden samengebracht.
Ofschoon alle drie de vakcentralen, socialistische, Rooms-Katholieke en Protestants-Christelijke, zich voor deze hervorming hebben uitgesproken, volgt de Katholieke Arbeiders Beweging (K.A.B.) het N.V.V. niet ten aanzien van het technisch, administratief en leidinggevend personeel. Aangezien van de zijde van de metaalindustrie niettemin op een bredere organisatie in de bedrijfstak is aangedrongen, heeft men in Katholieke Kring besloten de bedrijfstaksgewijze organisatie door een commissie waarin ook het Episcopaat vertegenwoordigd is, te doen bestuderen (Commissie-Beaufort).
Lit.: Rapport v. d. Comm. tot onderz. v. d. bedrijfstaksgewijze organisatie der werknemersorganisatie uitgegeven door de Raad van Vakcentralen (Utrecht 1946).
