Duits dichter (Tübingen 26 Apr. 1787 - 13 Nov. 1862), studeerde rechten. Mede onder invloed der Romantiek ontwikkelde hij zich tot een voor zijn tijd uitmuntend kenner der middeleeuwse letteren.
In 1830 werd hij hoogleraar in de Duitse letterkunde te Tübingen. Maar wegens zijn liberale houding in de Württembergse Kamer moest hij in 1832 zijn professoraat opgeven. Hij bleef afgevaardigde tot 1839. In het Frankforter parlement van 1848 was hij een van de vertegenwoordigers van de liberale gedachte.Zijn staatkundige en letterkundige arbeid beide werden gevoed door een levendig nationaal gevoel. Als lyricus toonde hij zich een aanhanger van de jongere romantiek; met Justinus Kerner, Gustav Schwab, Wilhelm Hauff en Eduard Mörike vormt hij daarin de groep der „Schwäbische Dichter”. Van de meeste betekenis was hij als dichter van balladen en liederen, meestal in de volkstoon. Vele er van zijn volksliederen geworden (Der gute Kamerad, Der Wirtin Töchterlein). Zijn balladen Des Sängers Fluch, Taillefer e.a. zijn zeer bekend. Als treurspeldichter toont Uhland zich een epigoon van Schiller.
Bibl.: De juris romani servitutum natura dividua vel individua (diss. Tübingen 1810); Gedichte (1815, ‘°1875, herdr. d. L. Fränkel, 1910); Ernst Herzog von Schwaben, Trauerspiel (1818); Ludwig der Baier, Schauspiel (1819); Walther von der Vogelweide (1822); Alte hoch- und niederdeutsche Volkslieder I, ½ (1844-45, 81881; 2de dl in dl 3 van volgend werk, 3de dr. met inl. v. H. Fischer, 4 dln, 1893); Schriften zur Gesch. der Dichtung u. Sage (8 dln, I865-’73); Sämtliche Werke, hrsg. v. W. Reinöhl (8 dln, 1914, met uitstekende biogr.); Tagebuch hrsg. v. J. Hartmann (1893); Briefwechsel hrsg. v. J. Hartmann (4 dln, 1911-’16).
Lit.: L. U.’s Leben, zusammengest. v. seiner Witwe (1874); H. Schneider, U. (1920); H. O. Bürger, Schwäbische Romantik (1928); H. Maschek, U., als Schwabe (1930); G. Schwarz, U. (1940).
