Duits Godgeleerde (Stuttgart 16 Juli 1805 - Bad Boll 25 Febr. 1880), stichter van de Möttlinger beweging, studeerde te Tübingen, was 1829 vicaris te Dürrmenz, 1830 leraar aan de Zendingsschool te Bazel, 1837 vicaris te Iptingen, 1838 predikant te Möttlingen (bij Calw). Na jarenlange gebedsworsteling genas hij aldaar een zwaar zenuwziek meisje Gottliebin Dittus („Jesus ist Sieger”).
Een krachtig om zich heen grijpende boete-beweging ontstond na dit voorval en tal van wonderbare genezingen vonden plaats. Door sterke toeneming der beweging, waarbij Blumhardt zelf van iedere dweepzucht en kwakzalverij kan worden vrijgesproken, bleek een vestiging in Bad Boll noodzakelijk; een te grote schare lichamelijk en geestelijk hulpzoekenden had onderdak in zijn huis gevonden (1852). Zijn inrichting was lange tijd een centrum van intens geestelijk leven, waarheen van heinde en ver de bezoekers kwamen toegestroomd; zijn leven heeft bij ontelbaar velen de indruk van een waarachtig dienend Christen-zijn achtergelaten. Hij heeft echter niet alleen als zielzorger grote invloed gehad, ook door zijn Bijbelse en kerkelijke inzichten, met name door zijn eschatologische verwachting heeft hij diepe sporen achtergelaten.Bibi.: Fünfzehn Predigten über die ersten drei AdventsEvangelien (1864); Blätter aus Bad Boll (1873—*77) 5 Gedanken aus dem Reiche Gottes im Anschlusz an die Geschichte von Möttlingen u. Bad Boll (1895).
Lit.: Fr. Zündel, Joh. Chr. B. (1880); E. Gaugier, Joh. Chr.
B. (i945» 2. Aufl.).
