pseudoniem van Yannis Papadiamantopoulos, Frans dichter (Athene 15 Apr. 1856 - Saint-Mande, Seine, 30 Mrt 1910), werd met zijn dichtbundels Les Syrtes (1884) en Les Cantilènes (1886) een der leidende figuren van de symbolistische dichterschool; 3 Febr. 1891 werd hij n.a.v. het verschijnen van Le Pèlerin passionni tot chef uitgeroepen. Onder invloed wellicht van de liefde voor zijn Grieks geboorteland keerde hij later tot het strengere klassieke vers terug.
Met R. de la Tailhède, M. du Plessys et Gh. Maurras stichtte hij de École Romane (1893). In de 7 boeken van de Stances toonde hij zich, door de kracht van het op stoïcijnse wijze gedragen lijden, vaak een groot dichter, wiens invloed voelbaar is in het werk van andere. symbolisten als Ch. Guérin, H. de Régnier en A. Samain. De liefde voor de Griekse cultuur manifesteert zich ook in zijn drama Iphigénie (1904, naar Euripides).Bibl.r Poèmes et Sylvas 1886-1896 (1907); Les Stances (boek I-VI, 1905; boek VII, 1920); Esquisses et souvenirs (1908); Variations sur la vie et les livres (1910); Réflexions sur quelques poètes (1912).
Lit.: M. Coulon, Au chevet de M. (1926); E. Raynaud, J. M. et les Stances (1929); A. Embiricos, Les Étapes de J. M. (1949).
