Duits wijsgeer (Illkofen bij Regensburg 6 Jan. 1821 -Bad Kreudt 14 Juni 1893), tot R.K. priester gewijd, werd in 1854 buitengewoon en in 1855 gewoon hoogleraar te München. In verschillende werken en opstellen in tijdschriften toonde hij zich verdediger van de nieuwere filosofie (Duits Idealisme) en daarom werden in een schrijven van paus Pius IX aan de aartsbisschop van München in 1862 enkele werken van hem verboden.
Frohschammer echter onderwierp zich niet, integendeel, nog hetzelfde jaar opende hij zijn lessen met een voordracht over het recht van de nieuwere filosofie tegenover de Scholastiek (Ueber das Recht der neueren Philosophie gegenüber der Scholastik). Hij werd nu door de bulle „Gravissimas inter” van 11 Dec. 1862 gesuspendeerd en van dat ogenblik af is hij als geestverwant der oud-Katholieken een heftig bestrijder van Kerk en paus. Hij ontwikkelde een zelfstandig filosofisch systeem in Die Phantasie als Grundprinzip des Weltprozesses (1877). EADM. WINKELS, ORD. CARM.
Bibl.: Über den Ursprung der menschlichen Stele (1854); Einleitung in die Philosophie (1858); Der Fels Petri in Rom (1873). Autobiografie in: Deutsche Denker und ihre Geistesschöpfungen (Berlin 1888).
Lit.: A. Attensperger, J. Fr.’s Philosophisches System im Grundriss (1899); J. G.
Wüchner, Fr.’s Steilung zum Theismus (1913); H. J. Denzinger, Enchiridion Symbolorum (10de dr., Friburgi 1908), nn. 1524 w.; F. Guenter, Phantasie, Wahrheit und Erkenntnis.
Ein Kapitel aus der Philosophie J. F.’s (1929).
