Engels architect (Londen 15 Juli 1573 -21 Juli 1652), is de vertegenwoordiger van het Palladianisme in Engeland. Hij was tussen 1596 en 1604 in Italië en men kan aannemen, dat hij vooral te Vicenza en Venetië heeft gestudeerd.
Hij is daarna in Denemarken geweest, echter zonder daar opdrachten van het koningshuis te ontvangen. Hij maakte van 1613-1614 weer een reis naar Italië en werd in 1615 tot „Surveyor general of works” aan het hof benoemd. Zijn bekende werk begint met een ontwerp voor een zomerpaleis voor de koningin te Greenwich.In de eerste tijd gebruikte hij de vormen der Tudor-Gothiek voor kerkelijke gebouwen, zoals de kapel van Lincoln’s Inn en de hem toegeschreven S. Catherine Cree en de afgebroken St Albans. Lange tijd is hij bezig geweest voor een nieuw paleis Whitehall, dat een oppervlakte van ca 350 X 300 m zou hebben en daarmede alle bestaande paleizen zou overtreffen. Van dit project is alleen de Banqueting Hall tot uitvoering gekomen. Hij bouwde voorts St John’s College te Oxford (1631-’35), Raynham Hall in Norfolk (1630) en Ashbumham House te Londen (Westminster; 1640). Zijn werk aan Somerset House is verloren gegaan.
Op het laatst van zijn leven bouwde hij een zijner beste werken, nl. Wilton House voor de Earl of Pembroke. Zijn aangenomen zoon, John Webb, werd zijn medewerker. Hij restaureerde ook Stonehenge, waarover zijn verhandeling eerst in 1655 verscheen.
Lit.: W. Kent, The Designs of I. J. (2 dln, 1727); J. Ware, Designs of I. J. and Others (1735); St. C.
Ramsay, I. J. (1924).
