duiden in de geschiedenis der godsdiensten verzelfstandigde wezens aan, die een goddelijk openbaringskarakter hebben en een personificatie zijn van bepaalde eigenschappen, werkzaamheden of onderdelen van een hoger goddelijk wezen. Het primitieve denken is geneigd aan lichaamsdelen of karaktereigenschappen zelfstandige betekenis te hechten (vgl.
Lucas 11 : 27). Zo heeft de religieuze mens reeds zeer vroeg eigenschappen der godheid gepersonifieerd: de liefde, de gerechtigheid, de toorn, de waarheid worden als „kinderen” der godheid voorgesteld; ook diens arm, hand, diens aangezicht, zijn naam en zijn woord zijn speciaal voor de Bijbel kenmerkende hypostasen. De beroemdste hypostasen zijn wel de sophia (wijsheid) in het Jodendom en het Hellenisme, het Memra (het Woord) en het Tetragrammaton (de Naam) in de Joodse religie.PROF. DR H. VAN OYEN
Lit.: F. Weber, Jüdische Theologie (18972); G. F. Moore, Judaism I (1927).
