van Syracuse wordt door Cicero (Acad. Priora II, 29, 123) genoemd als een Grieks astronoom, die de dagelijkse hemelbeweging verklaarde door de onderstelling van een dagelijkse aswenteling der aarde, door Diogenes Laertius (VIII, 85) en Aëtius (III, 9, 1, 2) als aanhanger van het aan Philolaos toegeschreven stelsel, waarin de aarde in een cirkel om een centraal vuur rondloopt.
Sommigen houden hem voor een Pythagoreeër van de oude school (5de eeuw v. Chr.), anderen voor een jongere Pythagoreeër (ca 370 v. Chr.), die wellicht identiek was met de tyran Hiketas van Leontini. Tannery e.a. menen, dat hij een figuur is uit een dialoog van Herakleides. Copernicus citeert hem in zijn werk De Revolutionibus orbium caelestium (Voorrede aan paus Paulus III) als antiek aanhanger van de leer der bewegende aarde, maar noemt hem Nicetas.
