in de Griekse mythologie dochters van de Nacht genoemd (ook wel van Atlas of anderen), die in de Godentuin, in het uiterste Westen gelegen, de levensboom bewaken, waaraan de gouden appels groeien der eeuwige jeugd. Deze boom zou de Aarde hebben laten ontspruiten bij het huwelijk van Zeus en Hera.
De appels schonken onsterfelijkheid. Vandaar dat Herakles* ze in de oudste sage voor zich (niet voor Eurystheus) haalde als 12de en laatste werk. Behalve door de Hesperiden werden zij ook bewaakt door een draak, Ladon. Daar deze in de aarde huist en de Hesperiden dochters van de Nacht heetten, menen sommigen, dat de Hesperiden oorspronkelijk gruwzame wezens waren, in aard overeenkomend met de Sirenen; later zijn zij echter zeker als liefelijke en liefderijke godinnen voorgesteld.
