Frans toneeldichter (Parijs 9 Apr. 1837 - 12 Mei 1899), trad in 1867 naar voren met een opera, Sardanapale, waarbij Joncièresde muziek had geschreven ; het volgende jaar trad hij op met het toneelstuk L'enfant prodigue, waarvan de eenvoudige en natuurlijke handeling grote bijval vond. In de zomer van 1870 liet hij een zeer pessimistisch drama in vijf bedrijven, Michel Pauper, opvoeren, dat niettegenstaande zijn verdiensten weinig succes had.
De val van zijn stuk L'Enlèvement in 1871 deed hem gedurende enige jaren van het toneel verdwijnen. In 1878 trad hij weer op met La Navette en in 1880 met Les honnêtes Femmes, die een tamelijk groot succes hadden. De roem, het naturalisme op het toneel te hebben gebracht, verwierf hij met zijn somber familiedrama Les Corbeaux (1882). Met het geestige intrigestuk La Parisienne (1885) vestigde hij die roem voorgoed. Hij kan beschouwd worden, zo niet als de vader, dan toch als de voorloper van het zgn. „théâtre cruel”, ook wel „comédie rosse” genoemd. In zijn werken toont hij een origineel en krachtig talent; als een scherpziend rechter, vijandig jegens alle toegevendheid, veroordeelt hij allerlei laagheden en zegt hij tal van waarheden, met een dikwijls bittere vrijmoedigheid. Nog verschenen van hem Souvenirs d’un auteur dramatique (1895).Bibl.: Théâtre Complet (3 dln, 1898) ; Œuvres Complètes (7 dln, I924-’2Ö).
Lit.: A. Arnaoutovitch, H. B., 2 dln (1927).
