vrouwelijk monster uit de Griekse mythologie. Hesiodus kent 3 Gorgonen: Stheino, Euryalo en Medusa, dochters van Phorkys en Keto.
Zij woonden in het uiterste W., aan de overzijde van de Okeanos. Alleen Medusa was sterfelijk, Perseus doodde haar, waarbij uit haar bloed het monster Chrysaor en Pegasus ontstonden. Ieder, die haar hoofd aanschouwde, werd versteend. Volgens sommigen gaf Perseus het hoofd van Medusa aan de godin Athena, die het op de aegis droeg, volgens anderen doodde Athena zelf haar.
Het „hoofd van Gorgo” was oorspronkelijk een vreeswekkend masker, dat men op schilden, amuletten enz. aanbracht om boze invloeden af te weren. Naar aanleiding van deze kop zonder lichaam schijnt de legende van Gorgo en haar onthoofding door Perseus (men vergelijke hiermee het verhaal van Bellerophon en Chimaira) verzonnen te zijn. Medusa („gebiedster”) is in oorsprong een (Corinthische) aardgodin, die achteraf met Gorgo geïdentificeerd werd.In de archaïsche kunst werd Gorgo afgebeeld met schrikaanjagend gelaat, waarin de tong en grote slagtanden uitsteken. Het haar is met slangen doorvlochten. Ook in de Oosterse kunst komen dergelijke afbeeldingen voor. De latere Griekse kunst veredelde haar trekken.
De schoonste uitdrukking heeft de zgn. Medusa Rondanini. Afbeeldingen van een gehele gestalte zijn zeldzaam, in dat geval is het lichaam meestal van vleugels voorzien.
Lit.: J. Six, De Gorgone, diss. (1885); H. Besig, Gorgo und Gorgoneion, diss. Berlin (1937); G.
Rodenwaldt, Korkyra (2 dln, I939-Ï94O).
