een dun uitgeblazen bolletje van speciaal (slechte kwaliteit) glas, gevuld bijv. met 0,1 N zoutzuur, kan dienst doen als electrode bij de bepaling van de waterstofionen-concentratie of pH in plaats van de waterstof of chinhydronelectrode. Men kan zich voorstellen, dat de glaswand, bestaande uit silicaten met geadsorbeerde waterstofionen, een buffermengsel vormt, waarin de waterstofionenconcentratie een vaste waarde heeft.
Bij verandering van de pjj van het milieu, waarin de electrode zich bevindt, verandert de potentiaalsprong van de electrode en, bij gelijk blijvende pH van de vloeistofvulling, aldus de potentiaal, die gemeten wordt bijv. t.o.v. een calomel-electrode. Een nadeel van de glaselectrode is de meestal vrij hoge weerstand (0,5 tot enige megohm), waardoor een speciale voltmeter, bijv. met radiobuizen, noodzakelijk is. Anderzijds staat daar echter het grote voordeel tegenover, dat de glaselectrode in vrijwel ieder milieu kan worden gebruikt, zonder dat verandering in de samenstelling is te vrezen, zoals dit wel het geval kan zijn, indien waterstof, nog wel in tegenwoordigheid van het sterk katalytisch werkende platinazwart, door een oplossing borrelt.PROP. DR J. A. A.
KETELAAR
Lit.: M. Dole, The Glass Electrode (New York 1941).
