is een zgn. normaal- of standaard-electrode of ook een halfcel. Bij de electrische meting van de concentratie van bepaalde ionen in een oplossing worden hierin twee electroden geplaatst, één electrode, waarvan de potentiaal direct afhankelijk is van de te bepalen ionensoort, bijv. een waterstofelectrode (z PH) voor waterstofionen, een zilverelectrode voor zilverionen enz.
Het potentiaalverschil moet dan eremeten worden ten onzichte van een andere electrode in de vloeistof, die zoveel mogelijk constant en reproduceerbaar moet zijn. Als zodanig wordt vrijwel uitsluitend de calomel-electrode gebruikt. Deze bestaat uit een van onderen gesloten buis, waarin in de bodem een platinadraad is gesmolten voor de electrische aansluiting. Op de bodem van de buis, in contact met de platinadraad, wordt een laag kwikzilver gebracht en hierop een pasta van fijn verdeeld calomel of mercurochloride (Z kwikzilver), met verzadigde (ook 0,1 N of 1 N kaliumchloride) oplossing en verder wordt de buis met deze oplossing aangevuld.
Een omgekeerd U-vormig buisje, gevuld met verzadigde kaliumchloride-oplossing en afgesloten met propjes filtreerpaoier of poreuze steentjes, dompelt men aan één zijde in de electrodevloeistof, anderzijds in de te meten oplossing. De potentiaal van deze halfcel is bij gegeven temperatuur geheel constant en reproduceerbaar en aldus geschikt als standaard.Ook bij de polarografie wordt samen met de kwikdruppelelectrode de calomel-electrode als standaard-electrode gebruikt. De potentiaal van de calomel-electrode bedraagt bij 25 gr. C. (tegenover de normaal waterstofelectrode): Verz. + 0.2458 V, 1 N: + 0.2822 V, 0.1N: 0.3376 V.
