Italiaans schilder (Parma 26 Jan. 1582 - Rome 30 Nov. 1647), was degeen, die de illusionistische, luministische schilderkunst van Correggio, die hij uit zijn geboortestad kende, naar Rome en Napels bracht en daar tot het uiterste ontwikkelde in zijn koepelschilderingen. Zijn eerste opleiding ontving hij van de gebroeders Agostino en Annibale Carracci.
Kort na 1600 ging hij naar Rome, vandaar in 1633 naar Napels. Zijn eerste opzienbarende werk was de koepelschildering van S. Andrea della Valle (1621) te Rome, waar de koepel schijnt herschapen alsof deze in het luchtruim was, waarin honderden figuren vrij zweven. Deze indruk wordt nog versterkt in de beschildering van de koepel van S. Gennaro in de Dom te Napels (1641), omdat hier de onderverdeling in verschillende kringen van figuren ook opgegeven is. Typerend voor hem is ook, dat hij de eerste is geweest, die een gehele kerk als één te beschilderen object beschouwde (S.S. Apostoli te Napels, 1638-1644). Deze illusionistische schilderwijze is toonaangevend voor de gehele Barok. Ook zijn vele altaarstukken zijn monumentaal opgezet en hebben een sterke dieptewerking door de clair-obscur behandeling. Voor het detail had hij geen oog.Lit.: H. Voss, Die Malerei des Barock in Rom (Berlin 1924); N. Pevsner und O. Grautoff, Barockmalerei in den roman. Ländern (Potsdam 1928); E. K. Waterhouse, Baroque Painting in Rome (1937)
