bij Homerus een reusachtig, woest geslacht, gehaat en eindelijk verdelgd door de goden. Bij Hesiodus komen zij voor als zonen van Gaia (de Aarde).
Eerst Pindarus spreekt van hun strijd tegen Zeus en de overige bewoners van de Olympus. In de Phlegraeïsche velden zou een worsteling zijn ontstaan (de Gigantomachie), waarbij de goden, ondersteund door Herakles, de overwinning behaalden. De Giganten werden grotendeels onder vulkanische eilanden begraven, bijv. Enkelados onder Sicilië.
Vele dichters hebben deze geweldige strijd bezongen en ook in de beeldende kunst werden dikwijls strijdende Giganten afgebeeld, in de oudste voorstellingen als gewapende strijders, later met slangenbenen. De mooiste reliëfvoorstelling vindt men op een fries van een altaar uit Pergamon.Lit.: W. H. Roscher, Ausf. Lex. d. gr. u. röm.
Mythologie I, 2, (i886-’go), 1639-1674.
