(Pierre Louis Théophile) Frans katholiek kerkhistoricus (Orléans 31 Mei 1869 1939), was van 1892-1894 professor aan de École française te Rome en na zijn terugkeer te Parijs een der voornaamste medewerkers van de Revue des Deux Mondes. In 1922 werd hij lid van de Académie française. In zijn zeer talrijke publicaties toonde hij zich een voorbeeld van een lekenapostel, die zijn wetenschap in dienst stelde van de Kerk.
Met name ondersteunde hij door zijn geschriften de sociale politiek van Leo XIII alsmede diens pogingen tot een verzoening van Frankrijk met de Kerk (le ralliement). Bij voorkeur echter maakte hij studie van de moderne kerkgeschiedenis, vooral van Frankrijk en Duitsland. Zijn hoofdwerk op dit gebied is l’Histoire religieuse de la nation française (1922). Daarnaast schreef hij talrijke levens van heiligen, terwijl in de laatste jaren van zijn leven zijn geschriften vnl. gewijd waren aan de missie-activiteit der Kerk.Bibl.: Le pape, les catholiques et la question sociale (1893) ; Le Vatican, les papes et la civilisation (1895) ; Autour du catholicisme social (5 dln, 1897-1912); L’Allemagne religieuse. Le protestantisme (1898); L’Allemagne religieuse. Le catholicisme (4 dln, 1905-1908) ; Les nations apôtres. Vieille France et jeune Allemagne ( 1903) ; Le pape Léon XIII (1903) ; Bismarck et l’Église.
Le Kulturkampf (4 dln, 1911-1922); Une ville-Église. Genève (2 dln, 1919); Hagiografie: Sainte Mélanie (1908); Les étapes d’une gloire religieuse: S. Jeanne d’Arc (1920); S. Lucie (1921); S.
Pierre (1924); S. Bernard (1927); S. Louis (1929). Over de missie: Le cardinal Lavigerie (1925); Mgr Augouard (1937) ; Mère Javouhey (1929); Missions et missionaires (1931); L’Église en marche (5 séries) ; Le pape Pie XI pontife des missions (1937).
Lit.: Calvet, Le renouveau catholique dans la littérature contemporaine (1927).
