Frans politicus (Orcet in Auvergne 1755 - geguillotineerd Parijs 28 Juli 1794), was bij het begin van de Revolutie advocaat te Clermont. In 1790 werd hij voorzitter van het gerechtshof te Clermont en in het volgende jaar door het departement Puy de Dôme afgevaardigd naar de Législative en later (1792) naar de Nationale Conventie.
Hij behoorde er tot de aanhangers van Robespierre. Hij werd 30 Mei 1793 lid van het Comité de Salut Public en nam deel aan de expeditie tegen Lyon (Aug. 1793). Toen de stad ingenomen was, voerde hij het barbaarse Conventiebesluit van 12 Oct. — „Lyon moet verwoest worden” — vrij gematigd uit. In Nov. werd hij vervangen door Collot d’Herbois en Fouché.
Nu was Couthon’s positie, en daarmee die van Robespierre. te Parijs verzwakt. Vandaar dat hij nu met Robespierre samen de Hébertisten èn de Dantonisten ten val bracht. Couthon was rapporteur namens het Comité van de Wet van 22 Prairial jaar II voor de Conventie. Deze verscherpte de wetten op de verdachten ontzettend en breidde de bevoegdheden van het Tribunaal monsterlijk uit.
Het ging er om, of de parlementaire onschendbaarheid daarbij voor Conventieleden zou gelden of niet. De strijd daarover wonnen Couthon en Robespierre ternauwernood. Samen met Robespierre gevangen genomen, werd hij samen met deze door de Commune van Parijs bevrijd maar door de Conventie buiten de wet gesteld, vervolgens opnieuw gearresteerd en terechtgesteld. Couthon bezat een zeer gebrekkig lichaam: zijn beide benen waren lam, zodat hij zich in een wagentje moest voortbewegen.Lit.: Mège, Le Puy-de-Dôme en 1793 et le proconsulat de C. (1877).
