Duits bouwmeester (Fürstenwalde, Saks. Ertsgeb. 15 Mrt 1666 - Dresden 16 Mrt 1738), was een der belangrijkste figuren van de Protestantse kerkbouw in de 18de eeuw.
Aan de eisen van de Protestantse eredienst waren zijn kerkontwerpen dan ook sterk aangepast. Hij begon met het bouwen van kerken in kleine dorpen, waarbij hij zich op de nieuwe problemen kon bezinnen. Zo werd (1705-1708) de kerk van Loschwitz bij Dresden naar zijn plannen gebouwd. Zijn volgende werken waren de kerk te Schmiedeburg (1713-1716), die te Forchheim (1719-1721), en die te Hohnstein (1725-1726) waarbij hij van voorhanden zijnde bouwfragmenten gebruik moest maken. In 1722 begon hij met het uitvoeren van zijn levenswerk, de Frauenkirche te Dresden. De beperkte plaatsruimte leidde tot een rond gebouw; ten slotte kwam hij tot zijn definitieve ontwerp, een monumentale koepelbouw, bekroond door een hoge, slanke lantaarn.
Het interieur is rond en de binnenkoepel wordt gedragen door acht pilaren; ook de galerijen zijn ringvormig. Constructief was de Frauenkirche een belangrijk werk, omdat Baehr de druk van de koepel door de in het dubbele dak ingebouwde luchtbogen (hij noemde ze zelf „Spiramen”) op de zijmuren overbracht. Vijfjaar na zijn dood werd de kerk voltooid. Hij heeft te Dresden ook vele patriciërshuizen gebouwd. In 1944 gingen al zijn scheppingen in die stad door bombardementen verloren. Zijn tijdgenoten hadden niet veel waardering voor zijn werk; eerst Gottfried Semper heeft zich ernstig met zijn opvattingen beziggehouden en Baehr’s leerling Schmidt heeft in de Annenkirche te Dresden (thans ook verwoest) de verworvenheden van zijn meester tot verdere ontwikkeling kunnen brengen.A. GLAVIMANS
Lit.: Thieme-Becker, II, pag. 338 (met lit. opg.); W. Weisbach, Die Kunst des Barock in Italiën, Frankreich, Deutschland und Spanien (Berlin 1924); R. Hamann, Geschichte der Kunst (Berlin 1933)*
