is de naam van een dorp in Sleeswijk, waar in 1639 een gouden hoorn gevonden werd, terwijl een eeuw later, in 1734, nog een tweede exemplaar werd ontdekt. Zij werden opgesteld in het kunstkabinet van de Deense koning, maar daaruit in 1802 ontvreemd en door de dief versmolten.
Gelukkig zijn er oude tekeningen van bewaard, zodat het nog mogelijk is, zich van deze zeer belangrijke vondst een voorstelling te maken. Het blijkt dan, dat deze hoorns tot de 5de eeuw na Chr. behoren en van Keltische herkomst zijn. Op de buitenkant is, in een reeks van banden, een versiering aangebracht, bestaande uit figuren van mensen en dieren in allerlei, dikwijls zeer levendige, houdingen. Het is niet onwaarschijnlijk, dat dit mythologische voorstellingen zijn, maar de pogingen om daarin Noordgermaanse goden te herkennen, zijn niet geslaagd en sedert vaststaat, dat deze hoorns uit Gallië zijn ingevoerd en er ook Gallische motieven op te herkennen zijn, kan men niet verwachten, hierop een afbeelding van Germaanse goden te vinden.
Aan de rand van een der hoorns staat met runentekens een inscriptie, waarin wordt medegedeeld: Ik Hlewagastir, geboortig uit Holt, heb deze hoorn versierd (gemaakt).
