zijn de bewoners van het N.O. van Halmahera (naar schatting 12 000). Zij worden gewoonlijk in één adem genoemd met de Tobelorezen, welker beider talen zozeer van het gewone Indonesische taalpatroon afwijken.
Ten aanzien van de herkomst van deze talen tast men nog in het duister. Over het geloof van de Galelarezen schreef de zendeling Van Baarda. Het blijkt dat zij in dit opzicht typisch met de andere Indonesiërs overeenkomen. Van de overige cultuur weten wij nog zeer weinig.
Ook hierin schijnen zij niet veel van het Indonesisch patroon af te wijken. De Protestantse zending heeft vruchtbaar onder de Galelarezen gewerkt. Dit is zeker gedeeltelijk toe te schrijven aan de maatregelen van het Ned.-Indisch Gouvernement, die de oude levensstijl onmogelijk maakten en zo ook naar een andere godsdienst deden verlangen. Zo trad het Gouvernement op tegen de kostbare dodenfeesten.
Maar ook moesten de zwerflustige en beruchte zeerovers, die de Galelarezen waren, onder vreemde invloed komen tot een leven van gezeten agrariërs. Indertijd strekten zij hun tochten met hun prauwen uit tot Banda, Ceram en Boeroe en zij deden dit ook in dienst van de sultan van Ternate of behoorden tot de troepen, welke door deze aan de O.I. Compagnie geleverd werden voor haar krijgstochten.PROF. DR H. TH. FISCHER
Lit.: M. J. v. Baarda, Over het geloof der Galela’s (in: Meded. Tijdschr.
Zendingswetensch. 71, 1927); Idem, Een apologie voor de doden (in: Bijdragen T. L. V. Ned.
Ind. 69, 1914); J. G. F. van Riedel, Galela- und Tobeloresen (in: Zeitschr. f. Ethnol. 17,1885).
