of vogelschieten is vooral in Vlaanderen en Brabant een volksvermaak, waarbij een houten vogel, op een lange staak geplaatst, als mikpunt dient voor kruis- of handboogschutters, die daartoe een gilde, broederschap of sociëteit vormen. Soms staat bovenop de staak de hoog- of hoofdvogel, daaronder de twee zijvogels en nog lager een aantal kleinere vogels, die alle als mikpunt dienen.
Het gebruik gaat tot de middeleeuwen terug en is ook hier en daar in Limburg nog bekend. Ook wordt de gaai wel aan het boveneinde van een hellend vlak geplaatst, om er met platronde ballen naar te werpen.Lit.: J.A. Jolies, De schuttersgilden en schutterijen van Noord-Brabant, I (’s-Hertogenbosch 1933), inleiding; Idem, De schuttersgilden en schutterijen van Zeeland (Middelburg 1934), inleiding.
