Frans philoloog (Brignoles in Provence 18 Sept. 1761 - Passy 26 Oct. 1836), wijdde zich aanvankelijk aan de politiek. Hij studeerde in de rechten te Aix en werd advocaat.
In 1791 werd hij gekozen tot lid van de Wetgevende Vergadering en ontsnapte ternauwernood aan de guillotine. In 1813 ontwierp hij het adres aan Napoleon dat aanleiding gaf tot het sluiten van het Corps législatif. In 1807 werd hij lid, in 1817 secrétaire perpétuel der Académie française. Als philoloog heeft hij veel en belangrijk werk verricht voor de Franse maar vooral voor de Provençaalse taalkunde, vóórdat Fr. Diez de wetenschappelijke studie der Romaanse philologie grondvestte. Een van zijn, nu algemeen verworpen, stellingen was dat het Provençaals een ouder stadium vertegenwoordigde in de ontwikkeling van het Latijn, waaruit dan de andere Romaanse talen zouden ontstaan zijn.Bibl.: Choix des poésies originales des troubadours (6 dln, 1816-1821, 1ste dl een Grammaire de la langue romane, het laatste een Grammaire comparée des langues de l’Europe latine dans leurs rapports avec la langue des troubadours); Lexique roman ou dict. de la langue des troubadours (6 dln, 1836-1844); Observations philologiques sur le Roman de Rou (1822) ; Histoire du droit municipal en France sous la domination romaine et sous trois dynasties (1829); enige treurspelen, o.a. Les Templiers (1805).
Lit.: J. Salvat, Discours sur R. (1936).
