Frans toneelschrijver (Brussel 28 Jan. 1877-Neuilly s. S. 1937), behoorde tot een Joods, uit Hongarije afkomstig, geslacht en heette eigenlijk Franz Wiener.
Hij werd journalist in Parijs en debuteerde in 1898 met een dichtbundel Les nuits de quinze ans; daarna trok hij de aandacht door zijn blijspelen Par politesse (1899) en Qui trop embrasse (1901). In totaal schreef hij ongeveer 25 toneelstukken, gedeeltelijk samen met anderen (o.a. na Wereldoorlog I een zestal met R. de Fiers, w.o. Les nouveaux messieurs, 1926); hij behoorde tot de groep van „La comédie nouvelle”, waartoe men ook Paul Hervieu, Eug. Brieux, George de Porto Riche en Henri Bernstein rekent. Zijn stukken, die veelal in mondaine sfeer spelen, zijn amusant, zeer verzorgd van stijl en licht satirisch van inhoud.
Het grote succes, dat hij oogstte, stond echter niet in juiste verhouding tot zijn talent. Sommige zijner stukken zijn ook in Nederland opgevoerd.Bibl.: Blijspelen: Chérubin (1901); Le paon (1904, beide in verzen); La bonne intention (1905); Le bonheur mesdames (1906); Paris-New York (1907, metE. Arsène); Arsène Lupin (1907, misdadigersdrama, met A. Leblanc); Le feu de voisin (1910); L’épervier (1914); Le vol nuptial (1934). Romans: Nos marionettes (1928); La dame de Malacca (1935).
Reisbeschrijvingen: La féerie cinghalaise (1926); Nous avons fait un beau voyage (1930, novellen over een tocht naar Indië). Aan zijn vriend R. de Fiers wijdde hij: Le souvenir de R. de Fiers (1929).
Lit.: W. J. Eelssema, F. de G. f, in: Den Gulden Winckel XXXVII (Mrt 1938).
