(1157 - i Aug. 1190), oudste zoon van graaf Dirk VI en Sophia, een zuster van Otto, paltsgraaf van de Rijn, werd onder zeer gunstige omstandigheden graaf van Holland. In 1161 sloot hij een verdrag met de West-Friezen van Drechterland, die Holland zo lang beoorloogd hadden.
Het volgende jaar trad hij in het huwelijk met Ada, de zuster van de koning van Schotland. Geschillen met bisschop Godfried van Utrecht over de afdamming van de Rijn bij Zwammerdam,over de grafelijke rechten in Friesland beoosten het Vlie (Westergo en Oostergo) en over de burcht Bentheim werden in 1165 door keizer Frederik I Barbarossa geschikt. Na de dood van Godfried werd hij mächtiger, doordat zijn broer Boudewijn bisschop werd (1178). Ondertussen was hij in strijd geraakt met de zoon van de graaf van Vlaanderen, Philips van de Elzas, over het bezit der Zeeuwse eilanden bewester Schelde; Floris werd gevangengenomen en te Brugge gedwongen tot een verdrag (1167, niet te Hedensee, zoals vaak gezegd wordt), waarbij behalve het leenheerlijk gezag ook de helft der inkomsten uit het betwiste gebied aan Vlaanderen kwam en Floris beloofde de Vlaamse kooplui op generlei wijze lastig te vallen. Toch hief hij, met goedkeuring van Frederik I, enige jaren later een tol bij Geervliet. Hij trok de keizer in Italië te hulp (1176) en deze beloonde hem met de titel van Rijksvorst. Ondertussen waren de West-Friezen weer in verzet gekomen en tot bij Alkmaar aan het plunderen. Toen Floris in 1168 tegen hen optrok, leed hij bij Schagen de nederlaag, maar in 1180 heeft hij hen in zover weer bedwongen, dat hij met Frederik Barbarossa aan de Derde Kruistocht kon deelnemen, waarop hij voor Antiochië aan een besmettelijke ziekte overleed.
