Frans romanist (Saint Dié 6 Nov. 1860 -30 Jan. 1938), was hoogleraar aan de Sorbonne als opvolger van Petit de Julleville. Hij heeft zich hoofdzakelijk bezig gehouden met taalkundige onderzoekingen, terwijl ook kwesties over methodiek zijn belangstelling hadden.
Zo was Brunot een van de voorvechters van een hernieuwing van het onderwijs in de moedertaal. Zijn levenswerk is zijn thans 18-delige Geschiedenis der Franse taal, die na zijn dood is voortgezet door zijn leerling Charles Bruneau. Dit werk is uniek in de-taal- en stijlhistorieen geeft prachtige parallellen tussen de ontwikkeling van de maatschappij en de taal. Ook zijn enige delen aan de expansie van het Frans buiten Frankrijk gewijd.
Door zijn sterk sociale opvattingen van de taal is deze grote geleerde nauw verwant aan de sociologisch-taalkundige school van Saussure, Meillet, Vendryes e.a.PROF. DR M. VALKHOFF
Bibl.: o.a. Etude sur la doctrine de Malherbe d’après son commentaire sur Desportes (proefschrift, 1891); Histoire de la langue française des origines à 1900 (1905 en vlgg.); La Pensée et la Langue (1922).
Lit.: J. J. S al ver da de Grave, Levensbericht van F. Br. in het Jaarb. d.
Kon. Ned. Ak. v. Wet. (1937-1938); L.
Michel, La linguistique de F. Br. et l’enseignement de la langue française (Bruxelles 1938, in Revue des langues vivantes, IV).
