Ouditalische bos- en veldgodheid, die het vee vruchtbaarheid verleende en als zodanig stond naast of van oudsher identiek was met Lupercus. Te zijner ere werd te Rome op 15 Febr. het feest van de Lupercalia* gevierd.
Ook gold hij als een voorspellend god; als zodanig heet hij ook Fatuus. En als andere bos- en veldgoden maakt hij somtijds de mensen verschrikt en sluipt hun huizen binnen, om hen met nachtmerries te plagen, waarom hij ook Incubus (ìn-) heet. Behalve de Lupercalia werd te zijner ere nog een feest gevierd op 5 Dec. op het land in de open lucht, waarbij hem landelijke offers werden gebracht door de boeren, die verder de dag met vrolijke dans doorbrachten. Zijn vrouwelijk tegenbeeld is Fauna, zijn zuster of vrouw, ook wel Bona dea genoemd. Men stelde Faunus gelijk met de Griekse Pan en sprak ook in het meervoud van Faunen, die vrijwel overeenkomen met de Griekse satyrs.De mythe maakte Faunus tot een van de oudste koningen van Latium. In deze hoedanigheid was hij een kleinzoon van Saturnus en een zoon van Picus. Door de nymf Marica was hij vader van Latinus.
Lit.: E. C. H. Smits, Faunus, diss. Utrecht (Leiden 1946).
