of FARSISTAN, het oude Parsis, provincie van Perzië van ruim 175 000 km2, grenst ten Z.W. aan de Perzische Golf, ten N.W. aan de provincies Choesistan en Irak-Adsjemi, ten N.O. aan Koehistan, ten O. aan Kerman en ten Z. aan de bezittingen van de Iman van Maskate. Langs de Perzische Golf strekt zich het zandige en lemige kustland uit, waar zich, behalve hier en daar een groep palmbomen, geen spoor van plantengroei vertoont, zodat het de naam draagt van Desjtistan (Woest land) ofGermesir (Warm oord).
Daarachter bereikt men weldra Tengirstan (het land van de bergpassen), daarna Serhad (het koude land) en eindelijk de hoogvlakte van Perzië. In de vaak ontoegankelijke bergketens treft men hier en daar amandelen tamarindebosjes. De hoogvlakten, tussen de bergketens gelegen, zijn veelal vruchtbaar. Het beroemdste dal is dat van Sjabbevan, dat door Arabische en Perzische dichters als een paradijs wordt geprezen. De voornaamste rivieren zijn er de Sefidroed (Sefid Rud) en de Prestaf. Op de hoogvlakte levert de Koer, ook Bendemir genaamd, het water voor de bevloeiingen; de rest stroomt in het zoutmeer Niris.
Een kleiner soortgelijk meer, Maloejah, ligt ten Z.O. van Sjiras. De provincie is zeer schaars bevolkt (geraamd op 850 000 zielen). Vele kleine nederzettingen bestaan slechts uit het kasteel van een stamhoofd en enige woningen van vazallen. De voornaamste plaatsen in dit gebied zijn Sjiras en de haven Aboesjir; andere, zoals Firoezabad, Darabgerd, Soerma, Fasa, daarentegen zijn na haar vroegere bloei in verval.Fars was vroeger het middelpunt van het Per-zische Rijk, zodat men daar talrijke overblijfselen aantreft van voormalige grootheid, zoals de bouwvallen van Persepolis (bij Istachar), die bij Moerghab, die bij Sjachpoer enz. Dit gebied is het stamland van de oude Perzen en het eigenlijke vaderland van Cyrus. H. A . BOMER
