Frans toneelschrijver (Parijs 19 Jan. 1858-Nice 7 Dec. 1932), zoon van een meubelmaker, vormde zichzelf tot journalist en kwam in 1890 voor de dag met een comedie in drie bedrijven, Ménage d’ artistes, in het Théâtre Libre van Antoine. Grote bijval vond hij met zijn stuk Blanckette (1892).
Minder in de smaak viel, niettegenstaande de bijtende satire, Les Bienfaiteurs (1896), daarentegen had in de Comédie Française L’Evasion, een blijspel, waarin de overdrijving van de erfelijkheidstheorie wordt belachelijk gemaakt, veel succes. De didactische strekking krijgt in Brieux’ stukken steeds meer de overhand. Zijn werk, als typisch product van het „théâtre à thèse”, is nu dan ook geheel verouderd.Bibl.: Théâtre complet (1921 vgg.), 8 dln.
Lit.: C. P. van Rossem, Het Moderne Fransche tooneel (Leiden 1918) ; W. H. Scheifly, Brieux and Contemporary French Society (New York 1947).
