Oostenrijks-Duits rechtsgeleerde (Birgitz 31 Dec. 1844 - Leipzig 6 Juni 1914), was geboortig uit Tirol, studeerde in Graz en Wenen o.a. bij Danelius en Joseph Unger, promoveerde in 1867. was van 1867-1874 advocaat, werd in 1875 privaatdocent in Graz, in 1877 buitengewoon, in 1881 gewoon hoogleraar aldaar, in 1893 professor in Göttingen en in 1894 in Leipzig in het burgerlijk recht. Hij gold als een der beste kenners, zo niet de beste, van het Duitse burgerlijk recht, die daarbij de Romeinse bronnen en het Oostenrijkse privaat- en procesrecht volkomen meester was.
Bibl.: Succession in dem Besitz nach römischem und heutigem Recht (Graz 1885); Das deutsche Erbrecht, 2 dln, 3de dr. (Berlin igo3-’o4); Schuldübernahme (Jena 1910); Schuldpflicht und Haftung (München 1914). Hij bew. ook G. Planck’s Kommentar zum bürgerlichen Gesetzbuch, 4de dr. (Berlin 1913 e.v.) en schreef daarin het 5de dl.: Erbrecht.
Lit.: Leop. Wenger, E. S., Ein Nachruf (1914); Leop. Mitteis,in: Jherings Jahrb.dl6s (1915) blz. 1-51; M. Wellspacher, E. S., in: Grünhuts Zeitschr. dl 41 (1915).
