vicomte de Curières de (St Affrique 24 Oct. 1851 - Vichy 19 Mrt 1944), ving zijn loopbaan als Frans officier aan in 1869, maakte de veldtocht van 1870-1871 mee, diende bij de generale staf, was minister van oorlog en gedurende Wereldoorlog I legeraanvoerder. In Aug. 1914 commandant van het 2de leger, streed hij in Lotharingen tegen de Beieren onder hun kroonprins (slag bij Mörchingen en Saarburg); later, na de slag aan de Aisne, als legercommandant bij Amiens.
In Dec. 1915 trad hij op als chef van de staf van Joffre, doch stond na diens aftreden als generalissimus, als commandant van een legergroep weder aan het Z.O. front. In die functie trad hij, na de débacle van het Duitse front, op als bevrijder van de Elzas-Lotharingse provincies. Krachtens zijn afkomst royalist, ging hij na de oorlog in de politiek; hij was opvolger van Déroulède als hoofd van de grote katholiekenliga.
