(Gr.: δυσμελής, dusmelês, slecht harmoniërend) is het in een andere dan de vereiste vorm uitdrukken van datgene, wat bij een reeds geuit zinsdeel nog nodig is. Bijv.: Zijn beide zusters waren in die vreselijke tijd alle twee reeds gestorven (de inhoud van beide is bij het voltooien van de zin veronachtzaamd).
De kapitein stond toe dat hij naar huis mocht gaan (stond toe is opgevat als bepaalde, waardoor een deel van de inhoud verwaarloosd is). In dit laatste geval spreekt men ook wel van contaminatie, nl. van de zinnen: De kapitein stond toe dat hij naar huis ging en De kapitein bepaalde dat hij naar huis mocht gaan. Bovenstaande zinnen zijn voorbeelden van materiële dysmelie. Een voorbeeld van functionale dysmelie heeft men in: De moeraskoortsen zijn de gevaarlijkste, waarin koortsen niet in zijn functie van tweede lid van een samenstelling, maar als afzonderlijk woord is opgevat. Bedoeld is nl.: Van de koortsen is de moeraskoorts de gevaarlijkste.DR B. VAN DEN BERG
Lit.: W. de Vries, Dysmelie, in: Programma van het Gymnasium te Groningen, 1910-1911.
