noemt men in het Z. van Engeland twee ketenen van krijtheuvels, nl. de North en de South Downs, die oorspronkelijk één doorlopende, jongcretaceïsche formatie uitmaakten, doch die na de opheffing in het midden (hoogste) gedeelte zijn weggesleten, zodat daar de onderliggende oudere cretaceïsche formatie voor de dag treedt, aan noord- en zuidzijde begrensd door de meer of minder steile krijt-kliffen der Downs. De ingesloten doch zelf weer opgewelfde laagte draagt ten dele de naam Weald. Zij is naar het O. geopend, naar het W., waar de beide Downs nog een geheel aaneengesloten plateau vormen, bij Petersfield afgesloten.
De hoogste delen van de Weald bereiken hoogten van 200-300 m, in Crowboro Beacon en Leith Hill (320 m) ten W. van Tunbridge Wells en aan de kust ten N. van Hastings van ca 125 m.Tot de Downs behoren de Inkpen Beacon (295 m hoog) en de Highclerc Beacon (263 m hoog). Verder naar het O. eindigen de North Downs bij de klippen van North Foreland, Dover en Folkestone. De veel kortere South Downs, eveneens steil aan de noordzijde, lopen van Eastbourne, waar zij steil uit zee oprijzen, door het Z. van Sussex tot aan de grenzen van Hampshire, waar zij door de Petersfield Downs met de heuvels van Dorset verbonden zijn. Zij bereiken een hoogte van 35-270 m. De begroeiing van de Downs bestaat in hoofdzaak uit korte grassen; zij zijn dan ook vnl. als weiden in gebruik. De dalen, waar zich ook de bewoning concentreert, hebben een weelderige vegetatie. Schapenhouderij vormt hier nog een hoofdmiddel van bestaan, gecombineerd met akkerbouw op de hellingen en in de dalen. De bedrijven hebben hier een grote oppervlakte (dikwijls meer dan 200 ha).
