noemt men de door Burggraeve te Gent met grote ijver verdedigde wijze van toediening der geneesmiddelen, die berust op het beginsel, dat men tegelijkertijd slechts een of enkele, en wel chemisch zuivere, geneeskrachtige stoffen mag toedienen en dat in kleine hoeveelheden, zó vaak herhaald, tot zich de gewenste werking vertoont. Op deze wijze zal men zeker niet te veel van het middel geven en daarom is de methode ook onschadelijk te achten.
Men heeft hierbij de heilzame werking van samengestelde stoffen over het hoofd gezien. De leer der dosimetrie als algemeen principe vindt thans niet veel aanhangers meer. In zeer bepaalde gevallen echter kan het geleidelijk opvoeren van de dosis, tot een gewenst therapeutisch effect bereikt wordt, nuttig zijn (bijv. de toediening van kinidine bij hartziekten).DR A. TH. KNOPPERS
In de röntgenologie verstaat men onder dosimetrie de nauwkeurige meting van de hoeveelheid stralen, die door een röntgenbuis wordt geleverd. Met behulp van de schakelkast en de electrische meetapparaten van het röntgentoestel stelt men de hoeveelheid toegediende straling bij benadering vast. Doordat echter de primaire netspanning vaak inconstant is, de ouderdom van röntgenbuis en ventielen evenals atmosferische variabelen en stof invloed hebben op de stralenproductie en de gewone mA en kV-meters geen precisie-instrumenten zijn kan de buis wat meer of minder geven dan men beoogt en afleest. Voor de röntgenfotografie doen dergelijke afwijkingen in het algemeen weinig ter zake, maar bij de stralentherapie komt het aan op grote nauwkeurigheid in de dosering, want de werkzame dosis is vaak niet zo ver van een schadelijke dosis verwijderd. Dan maakt men gebruik van speciale apparaten, dosimeters, waarvan er verschillende types bestaan en die tijdens de bestraling precies aangeven welke dosis is bereikt.
DR H. J. VIERSMA
