is de titel van een Latijns prozawerk uit het laatst der 12de eeuw van de monnik Johannes de Alta Silva (uitgeg. d. H.
Oesterley, Strassburg 1873), dat ca 1210 door een zekere Herbert in Franse verzen werd vertaald als Le roman de Dolopathos (uitgeg. d. Charles Brunet en Anatole de Montaiglon, Paris 1856). Dolopathos, koning van Sicilië, is de vader van de door zijn stiefmoeder vals beschuldigde prins, die door het ingrijpen van Virgilius en de zeven wijzen de doodstraf ontgaat. Het verhaal is verwant met de uit de Middelnederlandse letterkunde bekende roman Van den VII vroeden van binnen Rome. Beide gaan terug op oudere Oosterse verhalen.Lit.: Adolf Mussafia, Ueber die Quelle des altfranzösischen „Dolopathos” (Sitzungsberichte d. Wiener Akademie d. Wissensch., phil.-hist. Classe, 48 (1865)).
