(Amersfoort 2 Oct. 1848 - Zuilen 25 Febr. 1912), werd in 1881 leraar aan de voormalige Rijksveeartsenijschool, om onderwijs te geven in ontleedkunde, gezondheidsleer, natuurlijke historie, extérieur en raskennis der huisdieren. Tevens was hij eerst ondervoorzitter, later voorzitter en van 1893 tot zijn dood bibliothecaris der „Maatschappij ter bevordering der veeartsenijkunde” (de latere maatschappij van Diergeneeskunde).
Van 1885-1910 was hij redacteur van het Tijdschrift voor Veeartsenijkunde. Zijn grote verdiensten werden erkend door de stichting van het D. F. van Esveld-fonds, uit welks rente om de drie jaar een voor Nederlandse veeartsen uit te schrijven prijsvraag op veeartsenijkundig gebied wordt bekroond.
