(naar het plaatsje Diest in Belgisch Brabant). Nadat in het Midden-Oligoceen de zee zich uit Zeeland, Westelijk Noord-Brabant en Noord-België had teruggetrokken, werden deze streken in het Mioceen en Plioceen weder door de zee overstroomd.
In het begin van het Plioceen strekte de zee zich zelfs tot in Oost-Engeland (East Anglia) uit, terwijl ook het westelijk gedeelte van Nederland zeegebied werd. De lagen, die zich toen hebben afgezet, heeft men in België de naam Diestien gegeven. Het zijn zanden, op sommige plaatsen fijnkorrelig, elders grofkorrelig tot conglomeratisch. Zij zijn dikwijls groen van kleur doordat zij het mineraal glauconiet bevatten. Onder Vlissingen heeft men de bovengrens van het Diestien aangetroffen op een diepte van 31 m, terwijl het onder Utrecht 360 m diep ligt.
