Frans letterkundige (Parijs 16 Mrt 1861 - 6 Sept. 1949), debuteerde met enige romans uit de naturalistische school, maar was met Bonnetain, Rosny, Margueritte, Guiches ondertekenaar van het befaamde manifest tegen La Terre van Zola ( Figaro, 13 Aug. 1887). Hij schilderde met een ruig, maar eerlijk talent het lot van de sociaal misdeelden.
Descaves was ook een verdienstelijk toneelschrijver. De laatste jaren is de romancier en dramaturg verloren gegaan in de journalist en schrijver van essai’s. Sedert 1900 reeds lid van de Académie Goncourt.Bibl.: Romans: Le Calvaire d’Héloïse Pajadou (1882): Une vieille Rate (1883); La Teigne (1885); Les Sous-offs (1889; Les Emmurés (1894); En villégiature (1896); La Colonne (1901); Philémon, vieux de la vieille (1913); Barabbas (1914); L’Imagier d’Epinal (1919); Toneel: La Cage (1898); La Clairière (met Donnay, 1900); Oiseaux de passage (met Donnay, 1904); L’Attentat (met Capus, 1906); La Préférée (1906); L’As de Cœur (1920); Le Cœur ébloui (1926); Les fruits de l’Amour (1928).
Lit.: L. Deffoux, Le Naturalisme français (Paris 1929).
