betekent zwakte, gering prestatievermogen van een orgaan, bijv. debilitas cordis, hartzwakte.
Met debilitas mentis wordt aangeduid een gebrekkige ontwikkeling der persoonlijkheid, zowel in intellectueel als ethisch opzicht. De stoornis is van matige graad, anders spreken wij van imbecillitas. De grens tussen deze beide is moeilijk nauwkeurig aan te geven, maar ligt ongeveer zó, dat bij debilitas mentis het intellect meer bedraagt dan de helft van het intellect van een normaal individu. Voor deze bepalingen kan men van verschillende tests gebruik maken.
Het begrip debilitas mentis is een toestandsdiagnose. waarbij de oorzaken, die tot een verminderde persoonlijkheidsontwikkeling geleid hebben, geheel buiten beschouwing worden gelaten. Zo kan zij ontstaan ten gevolge van verwaarlozing in de jeugd, waarbij zij bij goede verzorging en opvoeding zich nog zal kunnen herstellen. Is zij daarentegen een gevolg van een ziekte van de hersenen, dan is herstel niet mogelijk en kan zij zelfs bij voortgang der ziekte nog in sterkte toenemen.
Zoals begrijpelijk is komen debiele personen door hun gebrekkige ethische persoonlijkheidsontwikkeling gemakkelijk tot asociale en criminele handelingen, ten dele omdat zij hun opkomende begeerten niet voldoende kunnen remmen, aan de andere kant doordat zij het gevolg van hun daden niet in de ganse omvang van tevoren overzien.
