Duits wiskundige (Koningsbergen 23 Jan. 1862 - Göttingen 14 Febr. 1943), was van 1893-1895 hoogleraar te Koningsbergen, nadien tot 1929 te Göttingen. Zijn veelzijdige begaafdheid stelde hem in staat zowel op het gebied der analyse (algebraïsche getallentheorie in verband met de theorie van Galois*, modulus- of ideaaltheorie*, integraalvergelijkingen*) als op dat der meetkunde (invariantentheorie*, axiomatiek der Euclidische en niet-Euclidische meetkunde) baanbrekend werk te verrichten.
Een in 1900 op het 2de Internationaal Mathematisch Congres te Parijs door hem gehouden rede heeft grote invloed op de latere ontwikkeling der wiskunde uitgeoefend, terwijl hij ook door zijn filosofische geschriften (waarin hij meesttijds een zuiver formalistisch standpunt inneemt, z formalisme) schoolvormend werkte.Bibl.: Theorie der algebraischen Formen (Math. Ann. 1890); Theorie der algebraischen Zahlkörper (Jahresb. DMV, 1897); Mathematische Probleme (Gött. Nachr. 1900); Grundlagen der Geometrie (1899; 7de dr., 1930); Neue Begründung der Bolyai-Lobatchefskyschen Geometrie (Math. Ann. 1903); Grundzüge einer allgemeinen Theorie der lineairen Integralgleichungen (1912); Gesammelte Abhandlungen (3 dln, 1932-1935); met W. Ackermann, Grundzüge der theoretischen Logik (3.
Aufl. 1949); met P. Bernays, Grundlagen der Mathematik (1934-39).
Lit.: Zum 60. Geb., in: Die Naturwissenschaften X (1922), met bibl.; W. Franz, Unters, z. H.schen Irreduzibilitätssatz, in: Math. Zeitschr. XXXIII (1931); G.
Frege, Ein unbek. Brief über H.’s erste Vorlesung über die Grundl. d. Geometrie (1940).
