president van Venezuela (Capacho, prov. Tachira, 14.Oct. 1858-San Juan, Porto Rico, 4 Dec. 1924), was de zoon van mestiesboeren en koos zeer jong de zijde van de liberalen.
Hij werd gouverneur der prov. Tachira in 1884 en lid van het congres in 1890. Toen de liberalen verslagen werden door Crespo (1892), moest hij zich in Colombia terugtrekken, waar hij enige jaren als farmer doorbracht. Crespo werd ondertussen opgevolgd door Andrade.
Castro wilde hiervan gebruik maken om weer een rol te spelen, doch hij kreeg onmiddellijk twist met Andrade. Hij deed toen een inval in het land aan het hoofd van 60 man (Mei 1899), versloeg Andrade en werd in 1901 tot voorlopig voorzitter uitgeroepen, en voor zes jaar verkozen in 1902. Hij had met veel opstanden af te rekenen, waaronder sommige door vreemde mogendheden werden gesteund. De pogingen van Castro om hier een einde aan te maken botsten op een geweldig verweer, wat aanleiding werd tot een aantal conflicten met genoemde mogendheden.
In 1902-’03 werden de kusten dan ook geblokkeerd door Duitse, Franse en Italiaanse oorlogsschepen. Van 1904 tot 1908 was een vinnig conflict met de V.S. aan de gang, in 1905 een ander met Colombia en Frankrijk. Bezwaarlijk voor de buitenlanders was ook zijn vasthouden aan het Calvo-beginsel, dat nl. vreemdelingen met vorderingen op de Staat verwezen worden naar de rechter in die staat, zonder diplomatieke tussenkomst. Dit verwekte ook conflicten met Nederlanders.
Daarbij kwam, dat Castro de Nederlandse koloniën benadeelde door de oude differentiële rechten te herstellen, nl. 30 pct hoger invoerrechten van alle goederen, die niet rechtstreeks in Venezuela werden ingevoerd, doch op Curaçao of Aruba waren overgeladen. In 1905 was daarover twist, in 1906 luwde die, in 1908 herleefde zij in volle sterkte, zodat de Nederlandse regering oorlogsschepen zond en men overging tot de inbeslagneming van enkele Venezolaanse kustvaartuigen.Wel werd Castro in 1905 herkozen, maar toen hij in Dec. 1908 naar Europa reisde om daar een heelkundige bewerking te ondergaan, brak, ongetwijfeld op aanzetten van buitenlandse machten, een nieuwe opstand uit, die Gomez aan de macht bracht. Castro deed herhaalde en vergeefse pogingen om het gezag in Venezuela te heroveren en sleet zijn laatste levensjaren in ballingschap, vooral in Spanje en Frankrijk,
PROF.DR J.DHONDT.
