is een uit brons gegoten, gladde voorlaadmortier van 13 cm kaliber, die onder een helling van 45° vast op een plat houten voetstuk is bevestigd en daarop door 4 man, elk aan een handvat, kan worden gedragen. Door Menno baron van Coehoorn uitgedacht en naar hem ook wel „Coehorns” genoemd werden deze mortiertjes in 1703 ingevoerd en tot een zeer groot aantal aangemaakt.
Zij dienden, wegens hun kleine schootsverheid, (ten hoogste 200 m) meestal slechts tot het werpen van granaten, ronde kogels of bommen bij de strijd om de bedekte weg van een vesting. Nog in de 20ste eeuw kwam deze mortier in de bewapening der forten voor om bij duisternis lichtkogels over de gracht op het glacis te schieten.
